Le roinnt blianta anuas cloistear alán dioscúrsa sa bhFrainc faoina ngearchéim pholaitiúil. Deirtear go bhfuil an tír báite ‘dans le crise’. Dealraíonn sé go bhfuil teacht leanúnach na n-inimirceach bainteach le sin murab cúis leis. Is íoróin shuimúil í, mar sin, gur roghníodh Nicolas Sarkozy mar uachtarán, fear de thuismitheoirí ó Hungáir, a rinne gealúintí gur ndéanadh sé fíoriarracht dul i ngleic leis an bhfadhb sin!
Ach ní féidir an lucht a chur ar na hinnimircaigh mar gheall ar drochstaid na tíre. Is í an dífhostaíocht an fhadhb is mó sa bhFrainc faoi láthair, ach chomh maith le sin. síleann a lán daoine nach bhfuil siad clúdaithe sa tsocaí toisc go bhfuil siad de chine difrúil nó chulrá éithneach eile. Go deimhin, tá fadhb eile le ‘sans papiers’ na daoine gan cháipéisí lonnaithe sa bhFrainc, ach níor chabhraigh Sarkozy leis nuair a thug sé ‘merde’ ar na daoine a rinne círéibeacha sna sráideanna i bPáras an bhliain seo caite. Ba bheag an t-íontas nuair a lasraigh sé seacht gcéad caranna eile díreach taréis a thoghcán an tseachtain seo caite!
Tá gnéithe eile dá pholaitíocht nach dtaitníonn le gach duine. Dúirt sé gur theastaigh uaigh caidreamh níos doimhne le hIosrael agus na Stáit Aontaithe chomh maith. Ach céard a chiallóidh sé sin don bpróiseas síochána i bPalestíne? Dúirt sé go mba sceimhlitheorí iad Hezbullah. Dúirt Hezbullah gur chóir go mbeadh sé níos solúbtha maidir lena dhearcadh viz-a-viz an Meán Iarthar. Tá sé deacair a shamhlú cé chomh éifeachtach is féidir leo a bheith már idirdhealaí sa Mheán Iarthar má thaobhaíonn siad leis na Stáit Aontaithe. Níl morán taithí ag Sarkozi ach an oiread maidir le cúrsaí eachtrannacha agus tá comharthaí ann nach bhfuil féith na taidhleoireachta aige, an gliceas polaitiúil a bhí ag Chirac.
Mar aon le gach polaiteoir cumhachtach sa bhFrainc tá sé tábhachtach go bhfuil leabhar scríofa aige. De ghnáth, scríobhann siad leabhair bheathaisnéiseacha faoi pholaiteoirí stairúila na Fraince. Scríobh Francois Bayrou, an t-iarrthóir eile, faoi Heinrich IV agus scríobh Dominique de Villepin, iar-príomh aire, leabhar faoi Napoleon darb ainm ‘Céad Bliain’. Bhí sé de rigeur mar sin go scríobhfadh Sarkozi leabhar chomh maith, agus scríobh sé leabhar darb ainm ‘La Republique, les Religions, L’espérance’. An Phoblacht, an Religúin agus an Dóchas. Deirtear go bhfuil plean leagtha síos aige in san leabhar sin faoi ionnanas na moslamach sa bhFrainc, ach tá sé deacair, ón méid a dúirt sé cheanna féin, stáitéis éifeachtach a shamhlú.
Go deimhin, tá alán daoine míshásta le toghchán Sarkozi agus ní bheidh siad sásta le hathraithe ar an ‘secteur publique’ ach an oiread. Is bua é seo do na bourgeoisie agus beidh níos mó de Darwinachas sóisealach le féiceáil feasta. Bhí ról lárnach ag an stát I gcúrsaí an tsaoil sa bhFrainc I gcónaí agus tá alán daoine amhrasach faoi chríonnacht na bpolasaithe nua-liobrálach. Is deis i seo, áfach, do na comhlachtaí móra a gcuid den tír a cheannach!
Níl aon dabht ach gur chur Royal fear ar alán daoine nuair a dúirt sí go raibh sí toilteannach an pholaitaíocht de Blair a chur chun cinn sa bhFrainc. Chur sí fearg ar alán múinteoirí freisin nuair a dúirt sí go raibh siad ‘leiscúil’! Maidir le ceist faoi bhunreacht na hEorpa, dúirt Sarkozy go bhfuil La France ar ais I gcróilár na hEorpa ach ní dóigh liom go n-athróidh sé sin dearcadh na bhFrancach maidir le críonnacht an tionscnimh bhunreachtúil. Tá go leor fadhbanna le réiteach lastigh sa bhFrainc ar dtús agus ní bheith sé éasca an ‘crise’ seo a shárú.
Tá gnéithe eile dá pholaitíocht nach dtaitníonn le gach duine. Dúirt sé gur theastaigh uaigh caidreamh níos doimhne le hIosrael agus na Stáit Aontaithe chomh maith. Ach céard a chiallóidh sé sin don bpróiseas síochána i bPalestíne? Dúirt sé go mba sceimhlitheorí iad Hezbullah. Dúirt Hezbullah gur chóir go mbeadh sé níos solúbtha maidir lena dhearcadh viz-a-viz an Meán Iarthar. Tá sé deacair a shamhlú cé chomh éifeachtach is féidir leo a bheith már idirdhealaí sa Mheán Iarthar má thaobhaíonn siad leis na Stáit Aontaithe. Níl morán taithí ag Sarkozi ach an oiread maidir le cúrsaí eachtrannacha agus tá comharthaí ann nach bhfuil féith na taidhleoireachta aige, an gliceas polaitiúil a bhí ag Chirac.
Mar aon le gach polaiteoir cumhachtach sa bhFrainc tá sé tábhachtach go bhfuil leabhar scríofa aige. De ghnáth, scríobhann siad leabhair bheathaisnéiseacha faoi pholaiteoirí stairúila na Fraince. Scríobh Francois Bayrou, an t-iarrthóir eile, faoi Heinrich IV agus scríobh Dominique de Villepin, iar-príomh aire, leabhar faoi Napoleon darb ainm ‘Céad Bliain’. Bhí sé de rigeur mar sin go scríobhfadh Sarkozi leabhar chomh maith, agus scríobh sé leabhar darb ainm ‘La Republique, les Religions, L’espérance’. An Phoblacht, an Religúin agus an Dóchas. Deirtear go bhfuil plean leagtha síos aige in san leabhar sin faoi ionnanas na moslamach sa bhFrainc, ach tá sé deacair, ón méid a dúirt sé cheanna féin, stáitéis éifeachtach a shamhlú.
Go deimhin, tá alán daoine míshásta le toghchán Sarkozi agus ní bheidh siad sásta le hathraithe ar an ‘secteur publique’ ach an oiread. Is bua é seo do na bourgeoisie agus beidh níos mó de Darwinachas sóisealach le féiceáil feasta. Bhí ról lárnach ag an stát I gcúrsaí an tsaoil sa bhFrainc I gcónaí agus tá alán daoine amhrasach faoi chríonnacht na bpolasaithe nua-liobrálach. Is deis i seo, áfach, do na comhlachtaí móra a gcuid den tír a cheannach!
Níl aon dabht ach gur chur Royal fear ar alán daoine nuair a dúirt sí go raibh sí toilteannach an pholaitaíocht de Blair a chur chun cinn sa bhFrainc. Chur sí fearg ar alán múinteoirí freisin nuair a dúirt sí go raibh siad ‘leiscúil’! Maidir le ceist faoi bhunreacht na hEorpa, dúirt Sarkozy go bhfuil La France ar ais I gcróilár na hEorpa ach ní dóigh liom go n-athróidh sé sin dearcadh na bhFrancach maidir le críonnacht an tionscnimh bhunreachtúil. Tá go leor fadhbanna le réiteach lastigh sa bhFrainc ar dtús agus ní bheith sé éasca an ‘crise’ seo a shárú.
